بازیگر صاحب اسکار با انتشار متنی نگاه خود را به موضوع غزه و بی‌تفاوتی اتحادیه اروپا به اتفاقات منطقه بیان کرد.
به گزارش خبرآنلاین، خاویر باردم بازیگری که برای حضور در فیلم «جایی برای پیرمردها نیست» جایزه اسکار را به دست آورده،با انتشار نامه‌ای سرگشاده اندوه و نارضایتی خود را از کشتاری که در غزه رخ داده، بیان کرده است.
او در ابتدای این متن که در نشریه «ال دیارو» اسپانیا منتشر شده، نوشت: «در برابر ترس و وحشتی که اکنون در غزه رخ می‌دهد، جایی برای فاصله گرفتن و بی‌تفاوتی نیست. این جنگ اشغال و نابودی است که علیه مردمانی بدون سلاح، محصور در قلمرویی حداقلی، بدون آب، بیمارستان یا آمبولانس به راه افتاده، و کودکان را هدف قرار می‌دهد و آنها را تروریست به شمار می‌آورد. درک این مسئله دشوار است و توجیه آن ناممکن. و مایه شرمساری است که کشورهای غربی به چنین نسل کشی اجازه می‌دهند. من واقعا معنی این وحشیگری را نمی‌فهمم، کاری که بسیار بی‌رحمانه‌تر و غیرقابل تصورتر از تمامی بلاهای دهشتناکی است که در گذشته بر سر مردمان یهود آمده است. تنها معاهده‌های ژئوپولیتیکی، آن نقاب مزورانه کسب و کار - مثلا فروش اسلحه - می‌تواند این موضع‌گیری شرم آورانه ایالات متحده آمریکا، اتحادیه اروپا و اسپانیا را توضیح دهد.»
باردم به کمپین ایرانی «کشتن همنوعان خود را متوقف کنید» پیوست
در بخش دیگر این متن باردم موضع خود را در مورد نکاتی تشریح کرد:
«می‌دانم که طبق معمول برخی آدم‌های خاص حق من برای بیان نظرم را با حملات شخصی نفی می‌کنند، برای همین است که می‌خواهم درباره نکته‌های زیر شفاف‌سازی کنم:
بله، من همچنان در آمریکا کار می‌کنم، جایی که در آن دوستان و آشنایان یهودی دارم که چنین مداخله‌ها و تجاوزهای سیاسی را نمی‌پذیرند. «نمی‌شود نام این کار را دفاع از خود گذاشت اگر کودکان را به قتل می‌رسانید.» این را یکی از آنها دیروز در تماسی تلفنی به من گفت. دیگرانی هم که با آنها بطور آشکار درباره موضع متفاوت‌مان صحبت کرده‌ام هم چنین چیزی را می‌گویند.
بله، من اروپایی هستم و شرمسارم که اتحادیه اروپا ادعا می‌کند با سکوتش و بی‌شرمی تمام عیارش نماینده من است.
بله، من در اسپانیا زندگی می‌کنم و مالیات می‌پردازم و نمی‌‌خواهم که پولم صرف سیاست‌هایی شود که این وحشیگیری و صنعت اسلحه‌سازی را حمایت می‌کند و همچنین از از کشورهایی حمایت می‌کند که با کشتن کودکان بیگناه ثروتمند می‌شوند.
بله، من عصبانی هستم و از این همه بی‌عدالتی و کشته شدن انسان‌ها آزرده خاطرم. آن کودکان، فرزندان ما هستند. وحشتناک است. فقط می‌توانم امیدوار باشم آنهایی که می‌کشند، در دل‌هایشان مهر و محبت پیدا کنند و از این زهر آدمکشی که تنها ثمرش نفرت و خشونت بیشتر است، نجات پیدا کنند. تا آن اسرائیلی‌ها و فلسطینی‌هایی که فقط رویای صلح و همزیستی دارند، روزی در کنار هم راه‌حلی پیدا کنند.»
