سال ها بود که ما هم دلنگران بودیم. آن روزی که می دیدیم منافع یک ملت به شکل پوچ و واهی در قربانگاه مطامع برخی افراد تاراج می شود نگران بودیم. ما آن روزی که بر رییس جمهور یک ملت که نماد یک ملت است بدترین توهین ها در دانشگاه های خارج از کشور می شد و برایش هاله نور می بافتند دل نگران بودیم. آن روزی که سازمان برنامه و بودجه تاراج شد و کشور به گونه ای حرکت کرد که نه برنامه ای داشت و نه بودجه ای و می دانستیم سر از غارت میلیاردها پول این ملت بیرون می آورد نگران بودیم. ما در طول سالهای سال نگران بودیم اما خواستیم نگرانی مان را در صندوق های رای اعمال کنیم و آنچه را که می باید می شد به تحقق پیوست.
دکتر محمد مقدم گفت: خوی سلطه گر غرب و در راس آنها آمریکا همواره در تلاش بوده است که با شکستن و بدنام کردن جامعه ها، انقلاب ها و حرکت های مردمی را در طول تاریخ به فروپاشی کشاند.
به گزارش خبرنگار پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، حجت الاسلام و المسلمین دکتر محمد مقدم، معاون بینالملل موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی در جشن میلاد امام حسن مجتبی (ع) که در کانون توحید تهران برگزار می شد؛ اظهار کرد: من تعجب می کنم از کسانی که در روزهای گذشته در برابر بسیاری از مسائل دل نگران می شوند. همه ما باید برای نگرانی دیگران حرمت قائل باشیم. ولی ما هم سال ها دلنگران بودیم. آن روزی که می دیدیم منافع یک ملت به شکل پوچ و واهی در قربانگاه مطامع برخی افراد تاراج می شود نگران بودیم. ما آن روزی که بر رییس جمهور یک ملت که نماد یک ملت است بدترین توهین ها در دانشگاه های خارج از کشور می شد و برایش هاله نور می بافتند دل نگران بودیم. آن روزی که سازمان برنامه و بودجه تاراج شد و کشور به گونه ای حرکت کرد که نه برنامه ای داشت و نه بودجه ای و می دانستیم این روند سر از غارت میلیاردها پول این ملت بیرون می آورد نگران بودیم. ما در طول سالهای سال نگران بودیم اما خواستیم نگرانی مان را در صندوق های رای اعمال کنیم و آنچه که می باید می شد به تحقق
پیوست.!S1!
وی افزود: امروز ملت ما واقعا نگران است. نگران اینکه خواست و نگرانی اسراییل محقق شود. چند شب قبل نتانیاهو اعلام کرد: ما نگران به نتیجه رسیدن مذاکرات هسته ای ایران هستیم. خوی سلطه گر غرب و در راس آنها آمریکا همواره در تلاش بوده است که با شکستن و بدنام کردن جامعه ها، انقلاب ها و حرکت های مردمی را در طول تاریخ به فروپاشی کشاند. به همین دلیل مدلی هایی را ایجاد کرد و در ویترین ها قرار داد. مثل آلمان شرقی در مقابل آلمان غربی، کره شمالی در مقابل کره جنوبی، برزیل در مقابل ونزوئلا، پاناما در مقابل کوبا.
وی افزود: بزرگترین بلایی که برای ما در نظر گرفته اند این است که ایران ما را هم در منطقه به این بلا دچار کنند. تبدیل به جامعه ای کنند که اقتصادش فلج، فرهنگش رو به قهقرا، ملتی نگران که حصار تحریم به دورش بسته شده است و تمام سرمایه هایش را مسدود نموده اند تا نتواند نفت بفروشد و اگر فروخت پولش را نتواند دریافت کند و اگر دریافت کرد نتوانتد با آن پول چیزی را بخرد و وارد کشورش کند.
وی افزود: باید در یک جامعه شرایط زمانی آن جامعه را دید. امام خمینی در سخت ترین لحظات عمرش، قطعنامه 598 را پذیرفت. چون به مصالح و منافع یک ملت می اندیشید. امام یعنی الگو و اسوه. امام مجتبی این پیام را به همه نسل ها و عصرها داد که گاهی انسان باید تصمیم به مبارزه و گاهی تصمیم به صلح و مدارا بگیرد. باید دید محصول آن تصمیم چیست و اینکه مردم و جامعه از کدامین انتخاب بیشترین سود را می برند. امام حسن مجتبی (ع) صلح کرد و با صلحش پایه های نظام بنی امیه را لرزاند. !S4!
معاون بین الملل موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی گفت: ما می توانیم آموزش های مهمی از صلح امام حسن(ع) برای حرکت های راهبردی در زندگی سیاسی، فرهنگی و اجتماعی خودمان در هر نسلی و در هر عصری داشته باشیم. وقتی ما از امامان شیعه سخن به میان آوریم اصلی ترین تز و اصلی ترین روندی که باید به آن توجه عمیق داشته باشیم این است که گرچه عمر امامان شیعه را در گستره زمان دو قرن و نیم است؛ اما آن را نباید عمر یازده امام متفاوت تلقی کنیم.
وی در توصیف شخصیت امام حسن (ع) گفت: امروز روز ولادت سبط اکبر، کریم اهل بییت امام حسن مجتبی است. مولودی که یکی از دو سید جوانان بهشت، یکی از شخصیت های آیه مباهله پیامبر در مقابل یهود نجران، یکی از 5 تن آل عبا، یکی از دو فرزند امیرالمومنین(ع) و فاطمه زهرا(س) و یکی از 12 انسان فخر جهان، امام شیعه است که با دو ویژگی متفاوت شناخته شده اند.
وی افزود: امام حسن مجتبی (ع) مرد مدارا و صلح است و امام حسین (ع) مرد مبارزه و جنگ. شاید بی انصافی باشد که در بسیاری از تحلیل ها و نگرش ها، مبارزه امام حسین بیان شده است؛ اما صلح، آشتی و مدارای امام حسن مجتبی و معاویه که حامل بزرگترین و پرشکوهترین جریانات حیات بخش تاریخ شیعه است، کمتر طرح و بیان شده است. شاید در زمان خود حیات امام حسن (ع) نیز برای بسیاری از نزدیکان ایشان این چرخش و نرمش قابل توجیه و فهم نبوده است. برخی از آنان بر امام معترض بودند و برخی از آنان از صلح امام حسن مجتبی (ع) و معاویه به عنوان یک حرکت سازشکارانه یاد می کردند که همه آن ها نشانگر یک واقعیت است و آن عدم شناخت این رخداد حساس در زمان حادثه و در مقطع تاریخی خودش است.
دکتر مقدم ادامه داد: باید عمر امامان شیعه در طول 250 سال را به عنوان عمر یک انسان تلقی کنیم که در مسیر و گستره زندگی اش هدف خاصی را تعقیب می کند و برای رسیدن به آن هدف از تاکتیک ها و شگردهای گوناگونی کمک می گیرد. فردی می خواهد از نقطه ای به نقطه دیگر مسافرت کند، در مسیر سفر گاهی خسته است و استراحت می کند و گاهی نیاز به خوابیدن دارد. مسیری که امامان شیعه رفته اند مسیری واحد است. آنها انسان هایی واقع گرا بودند که بر اساس شرایط و رخدادهای سیاسی و بر اساس ضرورت های زمان بگونه ای که شرایط می طلبد عمل می کنند.!S2!
رییس سابق مرکز اسلامی هامبورگ ادامه داد: شرایطی که امام حسن مجتبی در آن قرار داشت شرایط امضاء کردن قرارداد صلح با معاویه است و شرایطی که امام حسین دارد، شرایط مبارزه کردن ولو بلغ ما بلغ، شهید شدن خود، یاران و دوستانش است. این سوال مطرح است که شرایط امام مجتبی چگونه بوده است و چه عواملی صلح و سازش را بر امام حسن تحمیل می کند؟! شرایطی که امام حسن در بستر تاریخ در آن قرار داشت به مراتب سخت تر ، مشکل تر و تاثیرگذار تر از بسیاری از جریانات مبارزه دیگر بوده است. امام مجتبی بعد از شهادت امیر المومنین وارث جامعه و حکومتی می شود که از علی بن ابیطالب به فرزندش منتقل می شود. جامعه ای که وارثش امام مجتبی است، جامعه کوفه است. همان دشمنی که در برابر پدرش امام علی (ع) قرار داشته در مقابل خودش نیز قرار دارد. از طرفی رژیم تمامیت خواه فزون طلب غیر پایبند به اصول شام یعنی معاویه بر سر کار است. امام مجتبی پس از آنکه مردم با او بیعت کردند، با یکی از مسائل بسیار حساس که با آن درگیر هستند مساله شام است. اما ایشان این بنا را ندارند که در همان گام نخستین با معاویه درگیر شوند. گر چه مسیر درگیری و مبارزه در تداوم جنگ و مبارزه ای است که پدرش با معاویه داشته است. امام مجتبی به خوبی می داند شرایط برای او به گونه ای است که نباید بهانه ای به دست دشمنش معاویه دهد.
وی با تمجید از ترجمه مقام معظم رهبری از کتاب مرحوم آل یاسین با عنوان «صلح الحسن» که به نام « صلح امام حسن، پرشکوه ترین نرمش قهرمانانه تاریخ» منتشر شده است افزود: برای درک صحیح و صریح و روشن از صلح امام حسن(ع) شما را به مطالعه این کتاب سفارش می کنم . این کتاب جریان صلح و سازش امام مجتبی با معاویه را به صورت مستند تحلیل و تبیین کرده است.
معاویه طی نامه هایی به ایجاد مشکلات برای امام حسن (ع) اقدام می کند این علی رغم آن است که جامعه کوفه از یک دستی جامعه شام برخوردار نیست. کوفه شهری کاملا جدید التاسیس است که در سال 17 هجری قمری به دستور خلیفه دوم، عمر بن خطاب به سرکردگی سعد بن ابی وقاص به عنوان یک اردوگاه و پایگاه بنا شده است. طبیعی بود بعد از مسائلی که به امیرالمومنین در جنگ جمل تحمیل شد و بحران هایی که در شهر بصره شکل گرفت امیر المومنین(ع) مجبور به بازگشت به کوفه شد. کوفه یعنی اردوگاهی که از یک سو کنار رود فرات بود و از سوی دیگر منطقه ای همجوار شامات و از سویی دیگر در همسایگی با ایران. امام(ع) مقر امامت و خلافت را شهر کوفه قرار داد. این شهر از جمعیت متمدن شهرنشین برخوردار نیست. درست برخلاف مردم دمشق که جمعیتی تقریبا یکدست داشت و از زندگی شهری برخوردار بودند. امام حسن مجتبی(ع) وارث چنین مردم و چنین جامعه ای است. و از طرفی با معاویه ای طرف است که به فتنه گری می پردازد و تهدیداتی که از جانب معاویه به امام مجتبی می رسد راهی برای امام باقی نمی ماند جز اینکه به مردم اعلام کند برای جنگ آماده شوید می خواهیم دفاع کنیم. نکته مهم این است که آنچه که بر امام حسن (ع) تحمیل شد یک صلح تحمیلی بود. جریانات آنچنان یکی پس از دیگری شکل گرفت، که امام حسن (ع) به عنوان حاکمی واقع بین و آگاه به شرایط که تنها به فکر خود و شئونات خودش نیست. سپاهی تشکیل می دهد و به چند دسته تقسیم می کند و فرماندهی 8 هزار نفر از آن ها را به عبیدالله بن عباس می دهد.
دکتر مقدم ادامه داد: معاویه کسی است که سعی بر این دارد که در جنگ ها کار به برخورد مستقیم نکشد. با استفاده از جنگ روانی اردوی طرف مقابل خود را متلاشی می کند. تفاوتی که چهره هایی مثل معاویه در طول تاریخ با تمام انسانهای اصل گرا دارند این است که فرد اصیلی مثل امام حسن به قدرت می اندیشد ولی معاویه به زور می اندیشد. هانا آرنت می گوید: بزرگترین اشتباهی که گاهی ما در حوزه علوم سیاسی می کنیم، تفاوت میان قدرت و زور را تشخیص نمی دهیم. فکر می کنیم زور همان قدرت و قدرت همان زور است. این دو واژه دو لفظ بسیار گویا در زبان آلمانی دارد. دولت بی قدرت مشروعیت ندارد. چون قدرت یعنی مشروعیت برخواسته از نهادهای مدنی است. دولتی قدرت دارد که مردم را به عنوان پشتوانه خودش داشته باشد، آرای مردم را به عنوان پشتوانه خودش داشته باشد. آرنت می گوید به میزانی که یک دولت مقتدر است متحمل است و تحمل می کند. چون مردم را دارد. اگر یک حکومت و یک دولت خودش را متضامن به قدرت دید مشروعیت برخواسته از نهادهای مدنی باعث می شود ترس و وحشتی نداشته باشد. وقتی ترس و وحشت نداشت، تحمل بالایی خواهد داشت و اهل مدارا خواهد بود. امااگر وقتی دولت به زور پناه برد، قدرت برخواسته از داغ و درفش و زور و فشار است. هر حاکمیتی هر اندازه که از مردم فاصله می گیرد همان قدر بیشتر به زور نیازمند می شود. چون مشروعیت ندارد بدون زور نمی تواند حکومت کند. باید بگیرد و ببندد و ایجاد رعب و وحشت کند. از تمام ابزار ها و وسایل بهره بگیرد تا اینکه کمترین اعتراضی علیه خودش نبیند. از همه چیز بیم دارد و همه چیز را امنیتی می بیند.!S3!
معاون بینالملل موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(س) ادامه داد: امام حسن مجتبی خودش را متکی بر پایگاه مردمی می داند. امیرالمومنینی که همه ما بر معصومیت او باور داریم قدرت خودش را متکی بر مردم می داند. امام علی در خطبه شقشقیه می گوید: لولا حضور الحاضر ، و قیام الحجه بوجود الناصر ، و ما اخذ الله علی العلماء الایقاروا علی کظه ظالم ، و لا سغب مظلوم ، لالقیت حبلها علی غاربها . علی در سال 35 هجری بعد از قتل عثمان قبول خلافت را بسته به حضور و خواست مردم می داند.
وی افزود: معاویه با نفوذ دادن عناصر جاسوس خودش بین سپاهیان امام مجتبی این شائبه را ایجاد می کند که امام حسن مجتبی با معاویه مشغول گفتگو و مذاکره است شما آماده جنگ می شوید. با این دسیسه بین سپاهیان امام شکاف و تزلزل روانی ایجاد می کند. عبیدالله بن عباس پسر عموی امام مجتبی با وعده وعید و فریب کاری های افراد معاویه شبانه به سپاه معاویه می پیوندد. سپاهی که چنین شکافی درون آن ایجاد شده است و فرمانده خودش را از دست داده است برای امام حسن مانده است. سوال اینجا است که چه راهی برای امام مجتبی مانده است. خیلی از تندروها و افراطیون در بین خود سپاه امام مجتبی بودند و خوارج که جلودار این افراطی گری ها بودند بر طبل جنگ می کوبیدند. خوارج همان تهی مغزهای نابخردی که علی بن ابیطالب را به حکمیت کشاندند و وقتی دیدند حکمیت به آن رسوایی کشیده شد هم علی و هم معاویه را دشمن خودشان می دانستند. آنها برای جنگ با معاویه مصمم بودند. امام مجتبی در چنین شرایطی قرار گرفت. سرنوشت جنگ کاملا مشخص بود، کشته شدن بسیاری از سپاهی که از هم پاشیده شده است. سپاهی که از نظر روانی خود باخته بودند و فرمانده شان به سمت معاویه رفته است. در مدائن هم شکاف ها بین نیروهای امام شکل گرفته است. خبر کشته شدن قیص بن سعد هم منتشر شده است. اینجا بزرگترین کاری که امام حسن مجتبی می تواند بکند صلح است.
دکتر مقدم تاکید کرد: برای یک رجل سیاسی گاهی صلح از جنگ به مراتب سخت تر است. به این دلیل که در قضیه جنگ تکلیف روشن است. گر چه آنچه که در مقابل امام حسن است با آنچه در مقابل امام حسین است موضوعاَ متفاوت است. امام حسین و یارانش می گویند ما در مقابل نظام حاکم بیعت نمی کنیم حتی اگر کشته شویم. اما امام مجتبی خود خلیفه است و یک زمامدار سیاسی است. بر بخش عظیمی از دنیای اسلام حکومت می کند. اینجا باید آنقدر روح بزرگی داشت و سینه گسترده ای داشت که هرگز خودش را نبیند و صرفا به مصالح جامعه تحت لوای خود بیاندیشد.
وی افزود: بسیاری از ناملایماتی که گاه دامن گیر نسلها و ملت ها می شود به این دلیل است که سردمدارانشان از خودشان عبور نمی کنند و فقط خودشان را می بینند. بزرگترین راز و رمزی که در صلح امام حسن مجتبی نهفته است این است که ایشان فقط مصلحت و آینده جامعه اسلامی و مسلمان ها را می بینید. اینجا فقط دو راه در برابر خودش می بیند. یکی اینکه بقیه سپاه هم در یک درگیری خونین کشته شوند و دوم اینکه با یک سری از امتیازاتی که می گیرد حافظ و پاسدار مردم وجامعه اسلامی شود.
گفتنی است در این مراسم که به همت اطلاح طلبان متوسل به قرآن و عترت و اهل بیت(علیهاسلام ) برگزار می شد، عبدالحسین مختاباد، هنرمند و عضو شورای شهر تهران نیز حضور داشت و به اجرای چندین قطعه از آوازهای سنتی خود پرداخت.
