انسان هایی که قدر زمان و فرصت های زندگی را میدانند هیچ موقعیتی را بیهوده و به واسطه کاهلی یا بیتوجهی از دست نمیدهند، چنین افرادی قدر و ارزش شب های قدر را نیز دانسته و برای کسب خیرات و برکات این فرصت معنوی تلاش میکنند.
شبهای قدر، اوج پر گشودن در فضای نیایش و بندگی، و نهایت شکوفایی رحمت الهی بر بندگان است. شب قدر، ساعت پذیرایی از مهمانانِ بزم حضور است. در شب قدر، رو به آینه محاسبه مینشینیم و چهره جان را بیغبار میبینیم و با باران اشک، دل را در سحر رحمت و مغفرت، شستوشو میدهیم. شب قدر، شب گشودنِ سفره دل و ریختن اشک نیاز و فصل گریستن در آستان آفریدگار بخشاینده است. شب قدر باید تقدیر خویش را رقم بزنی و خویشتنِ جدید را با قلم توبه و جوهر اشک ترسیم کنی.
قدر، باران رحمتی است که در جویبارِ هر فرد و هر جمع، به اندازه او جاری میشود. شخصیت افراد به گونهای شکل گرفته که بعضی از آنان، توان پذیرش جریان رودی بیکران از رحمت و برکتِ قدر را دارند و برخی دیگر، این زمینه را ندارند. حقیقت شب قدر، از نوع حقایق قرآنی است.
شب قدر شب احیای خویش است با دم مسیحایی دعا و شبی است که برای آنکه تقدیر خویش را رقم بزنی و خویشتن جدید خود را با قلم توبه و جوهر اشک ترسیم کنی باید قدر خویش را بشناسی و از لحظه لحظه آن در فضای نیایش و بندگی و عبادت نهایت استفاده را بکنی.
شب قدر شبی است که تعیین کننده مقدرات یکساله انسانهاست و از موهبت هایی که بر امت پیامبر گرامی اسلام (ص) بخشیده شده است. رسول مکرم اسلام (ص) در این زمینه فرمودند: «خداوند به امت من شب قدر را بخشیده و هیچ یک از امت های پیشین، از این موهبت برخوردار نبوده اند.» بر این اساس هر شخص در طول سال میتواند تقدیری در شب قدر برای خود رقم بزند، تقدیری که متناسب با طاعت و عبادت و دلدادگی او به درگاه باریتعالی رقم می خورد.
شاید مهم ترین رخداد تاریخی که قرآن آن را گزارش می کند، نزول جمعی حضرت ختمی مرتبت از مقام قدس به همراه قرآن در شب قدر باشد. رخدادی که در آن سیر دایره هستی به مقصد میانی می رسد و راه بازگشت صعودی را آغاز می کند. از این رو آن را برتر از هزار ماه دانسته و بر تجلیل و گرامیداشت آن به عنوان یوم الله با احیای شب آن و انجام اعمال دیگر تاکید کرده است.
در بزرگی و منزلت و تاثیر این شب، بسیار در روایات گفته شده است و بسیاری از فرهیختگان و نام آوران علم و ایمان در طول تاریخ اسلامی نسبت به ارزش و اهمیت آن سخن های فراوان گفته اند؛ اما ارزش و جایگاه آن چنان که باید و شاید هنوز بر همگان شناخته نشده است.
شب قدر به این دلیل قدر نامیده شده که همه مقدرات بندگان در تمام سال در آن شب تعیین می شود. شاهد آن نیز این آیات سوره دخان است: «ما این کتاب مبین را در شبی پربرکت نازل کردیم و همواره انذار کننده بوده ایم. در آن شب که هر امری براساس حکمت خداوند تنظیم و تعیین می شود». این بیان با روایات گوناگونی هماهنگ است که می گوید: «در آن شب، مقدرات یک سال انسان ها تعیین می شود». نکته قابل توجه این است که تقدیر الهی به وسیله فرشتگان، براساس شایستگی ها و لیاقت های افراد، میزان ایمان و تقوا و پاکی نیت و اعمال آنهاست؛ یعنی برای هر کس چیزی را مقدر می کنند که لایق آن است یا به تعبیر دیگر، زمینه هایش از ناحیه خود او فراهم شده و این نه تنها با اختیار منافاتی ندارد، بلکه تأکیدی بر آن است.
حضرت امام خمینی (س) نیز در مورد فضیلت ماه رمضان و ارزش شب های قدر و وجه تسمیه این شب ها به «شب قدر» می فرمایند: «در وجه تسمیه «لیله القدر» علماء اختلافاتى کردند. بعضى بر آنند که چون صاحب شرف و منزلت است، و قرآنِ صاحبِ قدر به توسّطِ ملکِ صاحبِ قدر بر رسولِ صاحبِ قدر براى امّتِ صاحب قدر وارد شده است، لیله القدرش گویند. و بعضى گفتهاند که براى آن «لیله قدر» به آن گویند که تقدیر امور و آجال و ارزاق مردم در این شب مىشود. و بعضى گفتهاند به واسطه آن که از کثرت ملائکه زمین تنگ شود، آن را قدر گویند.» (آداب الصلاه (آداب نماز)، متن، ص 324)
در مورد اهمیت و فضیلت بیکران شب های قدر حضرت امام نیز به تاسی از ائمه اطهار (علیهم السلام) سخنان نغز و کم نظیری دارند که در ادامه به برخی از انها اشاره می شود:
«سید عابد زاهد رضى اللَّه عنه در اقبال فرماید: «بدان که این شب بیست و سوم از شهر رمضان، وارد شده است اخبار صریحه به اینکه لیله قدر است به مکاشفه و بیان. از آن جمله آن است که روایت کنیم به اسناد خود تا سفیان بن السیط (السمط- خ ل) گفت: «گفتم به حضرت صادق علیه السلام تعیین فرما لیله قدر را براى من مفرداً.» فرمود: «شب بیست و سوم.» و از آن جمله آن است که روایت کنیم به اسناد خود تا زراره از عبد الواحد بن المختار الأنصارى گفت: «سؤال کردم از حضرت باقر علیه السلام از لیله القدر.» فرمود: «به خدا قسم خبر مىدهم به تو و تعمیه نمىکنم به تو. آن اولْ شب از هفت شب آخر است.» پس از آن از زراره نقل مىکنند که گفته آن ماهى که حضرت تعیین فرمود بیست و نه روز بود. پس از آن روایات دیگر نقل کنند که «لیله قدر» شب بیست و سوم است، که از آن جمله است قضیه جهنى که معروف است.» (آداب الصلاه (آداب نماز)، متن، ص: 332)
رویه حضرت امام خمینی (س) در این شب ها به مانند همه بزرگان عرفان و سلوک معنوی و الهی گوشه نشینی و عبادت با معبود خویش در تنهایی بود. در همین زمینه در طول شب های قدر مانند دیگر روزهای ماه رمضان دفتر حضرت امام(س) اطلاعیه ای می داند و کلیه ملاقاتهای حضرت امام(س) را لغو می کردند.
همچنین حضرت امام (س) در کتاب عرفانی «آداب الصلاه» به ذکر روایات متعددی در باب فضیلیت این شب ها و بهترین عبادات در این شب های قدر می پردازند و می فرمایند:
«از آن جمله روایاتى است که عارف باللَّه، سید بن طاوس رضی اللَّه عنه در کتاب شریف اقبال نقل فرموده، مىفرماید: «در کتاب یواقیت، تألیف ابو الفضل بن محمد الهروى، یافتم اخبارى در فضل لیله القدر.» تا آن که مىگوید از پیغمبر نقل است که فرمود: «موسى گفت: «الهى من قرب تو را مىخواهم.» فرمود: «قرب من از براى کسى است که بیدار باشد در شب قدر.» گفت: «الهى رحمت تو را مىخواهم.» فرمود: «رحمت من براى کسى است که رحم کند فقرا را در شب قدر.» گفت: «خدایا من گذشتن از صراط را مىخواهم.» فرمود: «این براى کسى است که تصدّق کند به صدقهاى در شب قدر.» گفت: «خدایا از درختهاى بهشت و میوههاى آن مىخواهم.» فرمود: «این براى کسى است که تسبیح کند به تسبیحهاى در شب قدر.» گفت: «خدایا نجات مىخواهم.» فرمود: «نجات از آتش؟» گفت: «آرى.» فرمود: «این براى کسى است که استغفار کند در شب قدر.» گفت: «خدایا رضاى تو را مىخواهم.» فرمود: «خشنودى من از براى کسى است که دو رکعت نماز بخواند در شب قدر.» (آداب الصلاه (آداب نماز)، متن، ص 333 و 334)
شب های قدر فرصت مغتنم و باارزشی است برای بازگشت به خدا، توجه به خویشتن، توبه و استغفار برای کسب خیرات و برکات معنوی از درگاه خداوندگار هستی.